-
Moss Tijssens
Joep – een zaakje voor de advocaat
Als een slappe knuffel hangt Joep over de schouder van Jessica.
“Hij is niet goed,” zegt Jessica. “Ik had ze zo gewaarschuwd. Mijn ouders mochten geen hondje meer nemen. Mijn vader is dement, mijn moeder slecht ter been. Ze kunnen het niet meer aan om voor een hond te zorgen. En nu hebben mijn neefjes, achter mijn rug om, mijn vader meegenomen naar zo’n puppyfabriek.” Jessica’s ogen spuwen vuur. “Mijn neefjes wisten dondersgoed dat ik ertegen was, en toch hebben ze het gedaan.”
“Joep is niet gezond. Dit kan niet zo. Hij moet terug,” zegt ze stellig.
Joep staat op tafel. Of liever gezegd, hij bevindt zich op tafel, in een houding die niet voor staan mag doorgaan. Zijn rug staat bol en is langer dan die van de meeste teckeltjes. Zijn extreem korte voorpootjes staan in een ronde O. Zijn achterpootjes in een X van negentig graden. En het arme dier ademt zwaar.
Een pup die nauwelijks beweegt
Terwijl ik Joep onderwerp aan een klinisch onderzoek, licht Jessica mij in over de situatie. “Achthonderdvijftig euro hebben ze voor hem betaald, ergens in het zuiden van het land. Ze waren gaan kijken en Joep mocht meteen mee. Broertjes en zusjes hebben ze niet gezien. Er was ook geen moederhond.”
De woede in de ogen van Jessica maakt plaats voor de zorgen die ze heeft over haar ouders.
“Opa laat Joep niet meer los. Die hond zit de hele dag bij hem op schoot. Ik maak me zo’n zorgen want hij ligt maar en beweegt nauwelijks. Dat is toch niet normaal voor een pup? Het is hun achtste teckel. Maar deze is zo anders.”
Veel te jonge pups uit koude duistere schuren
Een eerste blik op het paspoort maakt duidelijk dat Joep uit Hongarije komt. Als ik zie via welke handelaar Joep bij hen gekomen is, gaan mijn haren overeind staan. Dit bedrijf staat op de radar van de dierenpolitie. Dit is geen gewone handelaar, dit zijn criminelen die puppy’s op veel te jonge leeftijd uit koude duistere schuren illegaal importeren.
Bij het onderzoek van Joep vallen de benauwdheid en de stand van de pootjes het meest op. Aan de hand van zijn gebit kan ik zien dat hij jonger is dan de papieren doen denken. Om de ernst van de aandoeningen in beeld te krijgen is er onderzoek nodig. Neurologisch onderzoek, orthopedisch onderzoek, bloedonderzoek en röntgenfoto’s. Joep heeft ook parasieten; in zijn oren krioelt het van de oormijt.
In de tijd dat ik me op Joep concentreer, leest Jessica het contract voor dat bij de pup hoort.
Het is een contract zoals vaak wordt opgesteld door handelaren. Zakelijk. Met eisen die zo dreigend overkomen, dat de koper zich bij voorbaat al onder druk voelt staan. De koop kan ontbonden worden, maar alleen als er geen enkele behandeling is ingezet.
Streng en hard advies
Er is een ernstig gesprek nodig, met de ouders van Jessica, over de gezondheidstoestand van hun nieuwe liefde. Het is mijn taak om hen te laten inzien dat Joep ernstig ziek is.
“Hier, bel mijn moeder maar.” Jessica duwt haar mobiel in mijn hand, waarop een videogesprek met oma gestart wordt.
“Joep is er slecht aan toe. Het beste wat u kunt doen, is hem terugbrengen naar waar hij vandaan komt.”
Mijn woorden zijn streng en hard. Ik voel dat de ouders van Jessica onmogelijk afstand kunnen doen van hun nieuwe liefde. Het doet me pijn om hen een dergelijk hard advies te moeten geven.
Maar Jessica is woedend. Ze bijt zich erin vast om het onrecht, dat Joep én haar ouders is aangedaan, de wereld uit te helpen. Zij zou het liefst meteen in de auto springen op weg naar de handelaar om Joep terug te brengen.
“Ga niet alleen,” waarschuw ik. “Als je contact met hen opneemt, doe dat dan in overleg met de dierenpolitie. En maak er een melding van bij de NVWA. “Ik vertel haar verhalen van mensen die nare ervaringen hebben. Woorden die geroepen werden, die ik met een beetje fatsoen niet op papier kan zetten. “Criminelen zijn het.”
Een verklaring voor de advocaat
De volgende dag staat er een berichtje voor mij in de agenda. Of ik een verklaring voor de advocaat wil schrijven. Natuurlijk wil ik dat. De advocaat heeft een aantal verzoeken ingediend. Zo heeft hij ook verzocht om te verklaren dat de hond geëuthanaseerd moet worden. Dat kan ik niet. Ik kan alleen maar zeggen dat Joep op dit moment niet gezond is en dat ik me ernstige zorgen maak over zijn toekomst. In alle rust schrijf ik thuis alles op voor de advocaat. Ik kies mijn woorden zorgvuldig. Lees het over. Laat het een paar uur rusten en lees het nog eens. Ik laat mijn collega’s er een blik op werpen en als ik uiteindelijk tevreden ben, zorg ik dat de verklaring, ondertekend, op briefpapier, met handtekening en stempel in een gesloten envelop aan de balie klaarligt.
Een extra zorgpakket
“Ze willen hem houden.” Het zijn de eerste woorden van Jessica als ik haar met Joep terugzie. “We hebben géén zaak.” Ze baalt. Jessica begrijpt dat de beslissing van haar ouders om Joep te houden intense gevolgen heeft voor hen en voor Joep. De oude menskes die zelf al zoveel zorg nodig hebben, krijgen er een pakket aan dagtaken bij. Want als ze Joep houden, zullen ze ook hun verantwoordelijkheid moeten nemen en alle zorgen voor hem op zich moeten nemen. Dat hebben ze gezworen. Ze gaan voor Joep zorgen. En ik zal ze daar natuurlijk bij helpen.
Jessica baalt ook om dat het zo oneerlijk is. Ze had zo graag willen vechten tegen de illegale handel, tegen het onrecht. Maar opa en oma zagen het anders.
Op weg naar de toekomst met een roze bril
Vader en moeder houden hun roze bril op en zien met die blik Joep met sprongen vooruitgaan. Hij loopt en hij rent, hebben ze gezegd. Maar Joep glibbert en glijdt schuifelend door de spreekkamer. Als een zielig hoopje ellende. Ik ben blij dat we eindelijk iets voor hem kunnen doen. Binnen een half uur hebben we uitslag van zijn bloedonderzoek, de röntgenfoto’s van zijn longen, heeft Joep de start van zijn antibiotica tegen longontsteking aan boord en heeft hij de eerste behandeling tegen oormijt gehad. Op weg naar de beste toekomst die we voor Joep kunnen creëren.
Een zaak voor de NVWA
En de verklaring? Die ligt er niet voor niets. Jessica gaat de verklaring gebruiken om aangifte te doen bij de dierenpolitie en melding te maken bij de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit. Joep is dan wel geen zaakje voor de advocaat, maar wél een zaakje voor de NVWA.
Gerelateerde artikelen: