Hondsdolheid – meer dan een prikje

Een beeld om nooit te vergeten

Een beeld zegt meer dan duizend woorden. Je zou de film moeten zien waar dierenartsen in hun opleiding mee geconfronteerd worden. Het beeld van een imponerende man uit Afrika die besmet is met het rabiësvirus.
Grote donkere ogen van angst, enorme pupillen, wit omrand. De man bevindt zich half zittend in een ziekenhuisbed, aan de randen gekluisterd bij de polsen en enkels. Hij krijgt iets te drinken maar de poging de beker water in de buurt van zijn mond te krijgen wekt een afschuwelijke angst bij hem op. Zijn ogen vliegen heen en weer. Zijn ademhaling stokt. De pijn die het virus in zijn hersenen veroorzaakt, maakt hem alsof hij door de duivel bezeten is. Een vreselijk beeld dat nooit meer van je netvlies gaat.
Deze man heeft geen toekomst meer. Binnen enkele weken zal hij overlijden, want voor rabiës is geen remedie.

Bij veel diersoorten

Rabiës wordt ook wel hondsdolheid genoemd. Het is een verwarrende naam, alsof het een virus is dat alleen bij honden zou voorkomen. Het tegendeel is waar. Hondsdolheid wordt ook gezien bij bijvoorbeeld katten, vossen, koeien, varkens en vleermuizen en zelfs bij de mens. Het virus veroorzaakt verschillende ziektebeelden. Katten en honden worden meestal enorm agressief, terwijl koeien juist verlamd raken. Wat voor alle dieren overeen komt, is het feit dat er geen uitzicht is. De ziekte is dodelijk. Het is een ziekte waar we onze huisdieren voor kunnen én moeten beschermen.

Wereldprobleem

Ver van ons bed? Velen van ons zullen rabiës of hondsdolheid kennen als “het prikje voor het buitenland”, zonder te beseffen wat de gevolgen zijn als het virus verder verspreid wordt. Jaarlijks sterven er wereldwijd meer dan 59.000 mensen aan deze ziekte. Vooral in Afrika, Azië, de Balkanlanden en ook – niet ver van Nederland vandaan – in Zuid Europa komt rabiës veel voor. Landen waar velen van ons op vakantie gaan en daar soms verleid worden om een pup mee te nemen. Landen waar hondjes uit oude schuren en puppyfabrieken komen om illegaal verhandeld en geëxporteerd te worden. Landen waar stichtingen zich vol passie inzetten om zwerfhonden te redden. Rabiës lijkt ver weg. Maar met de huidige snelle infrastructuur komt het toch dichtbij en gaat het ons zeker aan.

In Nederland hoeven we nu gelukkig geen angst te hebben. Maar het gevaar ligt op de loer.

Besmetting

Dieren kunnen elkaar besmetten door bijten, krabben en likken en door het geven van moedermelk. Er schuilt een groot gevaar in overdracht door dieren die besmet zijn maar nog niet laten zien dat ze ziek zijn. Als je bijvoorbeeld valt voor die lieve pup die je tegenkomt op vakantie en de pup zou willen meenemen, dan kan het zijn dat dit een hondje is dat rabiës bij zich draagt zonder dat jij of iemand anders dat kan zien. Of, als je eigen hond tijdens de vakantie lekker losloopt en een kadaver in het bos vindt, of een aanvaring heeft met een zwerfhond, kan dat ook een bron van besmetting zijn.

Beter worden

Beter worden kan niet. Mensen en dieren kunnen niet genezen van hondsdolheid. Na een schrikbarend ziekbed zullen de patiënten uiteindelijk overlijden.

Wat kunnen we doen?

Samen onze verantwoordelijkheid nemen! Wij moeten zorgen dat rabiës niet verder verspreid wordt. Om te voorkomen dat dieren met rabiës worden versleept, zijn er strenge regels.

Honden en katten kunnen we goed beschermen door middel van een vaccin. Dit is verplicht voor honden en katten die de grens over gaan. Ook als je boodschappen gaat doen in Duitsland of een weekendje naar de Ardennen gaat en de hond gaat mee, begeef je je over de grens.
Pups moeten eerst een rabiësvaccinatie krijgen voordat ze naar een ander land mogen. Dit kan vanaf drie maanden leeftijd. Daarna moeten ze nog drie weken wachten voordat ze de grens over mogen. De pup moet gechipt zijn en een paspoort hebben. Een pup kan dus pas vanaf 15 weken leeftijd de grens over. Neem contact op met je dierenarts voor een advies op maat voor je eigen huisdier(en).

Er zijn ook landen die nog meer eisen stellen voor het dierentoerisme, zoals een bloedonderzoek waarmee getest wordt of de vaccinatie zijn werk heeft gedaan. Of een huisdier wordt een periode in quarantaine opgenomen. Ook in Nederland is er een rabiëstitertest vereist als een dier vanuit bepaalde landen ingevoerd wordt.

Deze regels zijn niet voor niets streng opgesteld. Ze zijn er voor onze veiligheid en die van onze huisdieren.

Verantwoordelijkheid

Hondsdolheid. Alleen als we wereldwijd samenwerken kunnen we de strijd tegen dit virus winnen.  Verminder de illegale import. Importeer bewust. Vaccineer bewust. Reis bewust. Hondsdolheid is méér dan dat prikje voor het buitenland. Welke verantwoordelijkheid neem jij?