Ouderdom is geen ziekte

Ouderdom is geen ziekte.
In de humane gezondheidszorg zijn er geriatrisch specialisten, artsen die ze zich gespecialiseerd hebben op het vakgebied van oudere patiënten. ‘Onze harige oudjes’ verdienen ook de beste zorg. Ouderdom is een slijtageproces dat vaak gepaard gaat met het ontstaan van ziektes. De ziekteprocessen kunnen we behandelen of vertragen, we kunnen pijn onderdrukken en daarmee samen  zorgen voor een comfortabele oude dag voor onze huisdieren.

Oudere dieren kruipen diep in mijn ziel. De grijze koppies, de ingevallen slapen, de stramme pootjes en de met staar gevulde ogen doen mij nog dagelijks smelten. In gedachten screen ik de dieren die een diepe indruk op mij hebben gemaakt door hun levensenergie op oudere leeftijd.

Ik denk aan Julie, een europees korthaar van zestien jaar oud. Het was een pittige tante.  Ze verkeerde al jaren in goede gezondheid. Plots ging ze veel overgeven en bleek een tumor in haar dunne darm te hebben. Ik mocht haar opereren. Nog geen week na de operatie stuurde haar eigenaresse een foto op waar Julie, in volle concentratie bij de vijver,  druk in de weer was met kikkers vangen. Alsof er nooit iets gebeurd was.

Ik denk aan Kitty, een teckeltje van zeventien jaar oud, die één keer in de drie maanden op controle kwam voor haar nieren en huid. Kitty hoort bij mevrouw Senang. Deze dame was destijds zelf achter in de zeventig, liep kaarsrecht als een balletdanseres, haar haren altijd keurig in de knot. Ze vertelde bij ieder bezoek weer iets moois over een voorstelling of een concert in de schouwburg waar ze een bezoek aan gebracht had. Kitty en mevrouw Senang waren een twee-eenheid. Beide even kittig en lieten zich het leven niet door hun leeftijd bepalen.

Ik denk aan Gijs, een kater die op veertienjarige leeftijd uit het asiel werd opgehaald door Sonja. Samen met zijn zus kreeg hij de kans om zijn oude dag bij Sonja in huis te vertoeven. Gijs wordt behandeld voor alvleesklierontsteking, krijgt manuele therapie voor zijn artrose, medicatie voor een chronische darmontsteking en voor een te snelwerkende schildklier. Zolang hij zijn medicatie krijgt voelt hij zich goed. Af en toe stuurt Sonja een foto van Gijs die lekker in het zonnetje ligt, of hoog op zijn krabpaal. Inmiddels is hij ruim zeventien en geniet van het leven.

Ik denk aan Pien, een rode kater van twaalf. Nog niet zo oud. Je zou zijn leeftijd kunnen vergelijken met een mens van vijfenzestig. Maar de medische problemen die hem belastten, zorgden dat zijn lijfje snel sleet. De heer Stol – zijn baasje – , was pas weduwnaar geworden en het enige wat hij nog had was Pien. Ik hoopte dat ik Pien, ondanks zijn hartruis, de ontstoken hoektand, het ernstig nierfalen en de verhoogde bloeddruk nog een paar maanden bij de heer Stol kon houden. Het zou zo mooi zijn als hij nog een periode steun zou krijgen van deze geweldige kat. Door deze medische problemen grondig aan te pakken kreeg Pien er nog ruim twee goede jaren bij. Ze zeggen altijd dat katten negen levens hebben, dat hebben we bij Pien gezien!

Ik denk aan Dolf, een landseer van elf van een tandartsechtpaar. Ik ken hem nog uit de tijd dat hij een puppy was. Hij groeide uit tot een zeer energieke gezonde hond. Maar nu redt hij het toch écht niet meer om tien kilometer mee te gaan hardlopen. “Kan hij nog wel onder narcose om een gebitsbehandeling uit te voeren?” We controleren zijn hart, doen een bloedonderzoek voordat hij onder narcose gaat en Dolf blijkt fit genoeg om deze ingreep aan te kunnen. Zijn tanden worden schoongemaakt, één snijtand moet getrokken worden, de rest van zijn gebit ziet er nog prachtig uit. Hij wordt behandeld voor uitslag aan zijn lippen. En zo is hij met een kleine ingreep weer fit om op naar een mooie leeftijd van twaalf te gaan.

Ik denk aan Diva, een klein hangoordwergje. Ze heeft een borsttumor een baarmoedertumor, ernstige artrose en een abces in haar gehoorgang. Diva is al tien jaar. We hebben in goed overleg besloten haar niet meer te opereren maar wel te zorgen dat ze zo min mogelijk pijn heeft. De oorontsteking wordt behandeld en ze krijgt pijnstilling. Eén keer in de zes weken komt Diva op controle voor al haar mankementen. Zo kijken we samen of ze nog steeds een gelukkig konijnenleven kan blijven leven.

Ik denk aan Guus, de golden retriever van vijftien. “Ik kom toch even voor de zekerheid langs. Hij eet wat minder de laatste tijd,” vertelt  Simone. Guus ziet er prachtig uit. Als we hem van top tot teen onderzoeken vinden we geen afwijkingen. Zijn bloedonderzoek oogt als dat van een jonge hond. Guus en Simone gaan met een gerust hart lekker een lange boswandeling maken.

En als laatste wil ik jullie Simon niet onthouden, een perzische kat, een oud baasje van achtentwintig met een veel te platte snuit. Een verhaal van meer dan vijfentwintig jaar geleden, uit de tijd dat ik nog in opleiding was voor dierenarts. Simon kon zichzelf niet meer poetsen dus hielp ik met behulp van de tondeuse om zijn vacht kort te houden. Simon is voor zover ik mij kan heugen de oudste kat die ik onder behandeling heb gehad.

Allen zijn het prachtige dieren die op hun oude dag mee mochten naar de dierenkliniek, waar in goed overleg keuzes gemaakt werden welke behandelingen het meest passend waren bij de patiënt.
Ouderdom is geen ziekte, maar verdient wel de beste zorg.

Wil je weten wat er mogelijk is, twijfel je of je huisdier pijn of kwalen heeft? Overleg met je dierenarts, die is er om je te helpen de beste beslissingen te maken.