Geen geld over of geen geld ervoor over?

Laten we dit verhaal beginnen met twee basisprincipes. Principe één; de meeste mensen hebben een goed hart en geen kwaad in de zin. Principe twee; alles in de wereld kost geld, helaas ook diergeneeskundige zorg. Over deze twee principes valt een hoop te bespreken, er zijn zelfs hele boeken over geschreven, maar laten we dat bewaren voor een andere keer.

Een gemiddeld consult verloopt vrijwel hetzelfde; het dier komt binnen met zijn eigenaar, er volgt een gesprek, dan wordt het dier onderzocht en eventuele aanvullende onderzoeken worden ingezet. Uiteindelijk wordt een advies gegeven, noodzakelijke medicatie uitgeschreven en de reis naar huis kan beginnen! Met één kleine toevoeging: de rekening wordt betaald. Dit voor zichzelf sprekende verloop van zaken wordt soms gehinderd door bijvoorbeeld een dol-dwaas dier, een heel boos dier of….door een gebrek aan financiën.

Wanneer de middelen tekort schieten, moeten er soms kritische keuzes gemaakt worden over de onderzoeken en behandelingen. Dit is nooit leuk, voor de eigenaar niet en voor ons ook niet. Want aan het eind van de dag willen we allemaal hetzelfde: het beste voor het dier. Helaas leveren geldzaken soms extra verdrietige momenten op. Maar aan het eind van de dag vinden we altijd een weg. Naast verdriet, kunnen financiële motieven soms ook hele andere gevoelens oproepen tijdens een werkdag.

Een katje van zeven jaar oud wordt op mijn spreekuur binnengebracht door zijn eigenaar met als klacht een enorm stinkende adem. De conclusie aan het eind van het consult; een rot gebit met ontsteking van het tandvlees, het is een wonder dat deze bikkel nog eet.

Op het moment dat de vervolgstappen besproken worden remt het baasje me af. Het principe is bekend, aangezien de andere poes van de familie vorig jaar aan hetzelfde probleem is geholpen.

Opgelucht dat de onderbreking in mijn verhaal niet van vervelende aard was lijkt het inplannen van een behandelafspraak de volgende logische stap. Niets is minder waar.  Bij het horen van het verzoek van de eigenaar val ik bijna van mijn stoel; kan de kat direct ingeslapen worden?!

Elk liefdevol baasje zal op dit moment zich keren naar principe nummer één; de meeste mensen hebben geen kwaad in de zin, dit moet een vergissing zijn. Helaas bleek al snel, na het meedenken op financieel gebied, dat het niet ging om een gebrek aan middelen. Het probleem was niet het gebrek eraan, maar het ervoor over hebben ervan. Deze lieve kat was niet het lievelingetje, zoals de ander dat wel was. Deze lieve kat was het niet waard. Overbodig te zeggen dat er niet op het verzoek is ingegaan.

De details van dit verhaal zijn het daglicht niet waard, de moraal echter wel. Als baasje ben je verantwoordelijk voor de gezondheid van jouw dier en dat komt met verantwoordelijkheden, neem die alsjeblieft. Of neem geen dier.